پیامبر اعظم

بعد از آن به نعمت باران پرداخته می گوید: و از آسمان آبی نازل کرد(وانزل من السماء ماء).

اما چه آبی ؟ حیات بخش، و زندگی آفرین ، و مایه همه آبادیها  وشالوده همه نعمتهای مادی.

جمله و انزل من السماء ماء بار دیگر این حقیقت را تاکید می کند که منظور از سماء در اینجا همان جو زمین است، زیرا می دانیم باران از ابرها وابرها از تراکم بخارهایی که در جو زمین پراکنده اند به وجود می آیند.

امام سجاد علی بن الحسین در تفسیر این آیه راجع به نزول باران از آسمان بیان جالبی فرموده است:خداوند باران را از آسمان نازل می کند تا به تمام قله های کوه ها ، تپه ها و گودالها وخلاصه تمام نقاط مرتفع وهموار برسد(وهمگی بدون استثنا سیراب گردند) و آن را دانه دانه و نرم وپی در پی گاهی به صورت دانه های درشت و گاهی قطره های کوچکتر قرار داد ، تا کاملا در زمین فرو رود، وسیراب گردد، و آن را به صورت سیلابی نفرستاد تا زمینها و درختان و مزارع و میوه های شما را بشوید و ویران کند.